Un ottimo fine cena che genere si serve per pulire il palato dopo un pasto a base di pesce. Perfetto nei giorni di festa è normalmente servito come digestivo. La sua cremosità, unita al tocco alcolico e alla freschezza del limone è gradita a tutti. Per realizzarlo occorre un semplice frullatore, sorbetto al limone, prosecco e vodka. Lo sgroppino nasce nel Veneto e viene comunemente chiamato sgropin, risale al 1500 e nel tempo l’antica ricetta ha subito delle modifiche. In Sicilia viene preparato con vodka liscia e granita al limone, ma vi sono anche varianti alla fragola, al mandarino, al caffè, al pompelmo e senza alcool.

• 2 palline di gelato o sorbetto al limone
• 30 ml di vodka
• 10 ml di Prosecco

Il primo passo per preparare lo sgroppino consiste nel montare il gelato al limone, con l’aiuto delle fruste elettriche oppure con una frusta manuale, fino ad ottenere una crema piuttosto spumosa. Successivamente aggregare al composto di gelato il prosecco, la vodka e il limoncello per conferire un sapore più inteso e piacevole. Mescola il tutto per amalgamare gli ingredienti e continua a montare. Si serve solitamente in un bicchiere alto e stretto, come un flûte o una doppia coppetta da cocktail, in quantità di 120-150 ml, preferibilmente con una guarnizione di limone.

(Per 4 persone)

Ingredienti:

• Rigatoni 320 g
• Gorgonzola dolce 180 g
• Olive nere (denocciolate) 40
• Panna fresca liquida 120 g
• Sale fino q.b.
• Pepe nero q.b.

Preparazione

Per preparare la pasta alla cenere cominciate dalle olive. Versatele nel boccale di un mixer e frullatele grossolanamente. Potete realizzare la stessa operazione al coltello.
Dopodiché mettete sul fuoco una pentola d’acqua da salare a bollore, per cuocere la pasta e, mentre raggiunge il bollore, occupatevi del gorgonzola. Eliminate la crosta e tagliate a dadini. Poi versatelo in una padella insieme alla panna fresca liquida.
Accendete il fuoco dolce e lasciate sciogliere, mescolando di continuo con una paletta di legno. A questo punto cuocete la pasta; dovrete scolarla 2-3 minuti prima di quanto indicato sulla confezione. Quindi non appena sarà pronta, scolatela direttamente nel condimento.
Aggiungete un mestolo d’acqua della pasta e ultimate la cottura in padella mescolando spesso. A fine cottura unite il battuto di olive e mescolate per bene. Impiattate la vostra pasta alla cenere e servite con una grattata di pepe nero: buon appetito!

Ingredienten:

• 300 gr Arboriorijst
• blikje tonijn in olie (afgegoten)
• 150 g trostomaten
• 150 g Caciocavallo-kaas
• 100 g gekookte ham in 1 plak
• 80 g erwtjes
• 75 g rode paprika
• 75 gele paprika
• 80 g zwarte olijven zonder pit
• 80 g augurken
• bieslook naar smaak
• zout naar smaak

Bereiding:

Om dit gerecht op de klassieke wijze te bereiden kook je eerst de erwtjes in 3 minuten gaar in gezouten kokend water. Na het afgieten van de erwtjes kook je de rijst in hetzelfde water 2 minuten korter dan de kooktijd die staat aangegeven op het pak.

Ondertussen was je de paprika’s, haal je de pitjes eruit, snij je ze eerst in reepjes en vervolgens in blokjes, die je in een grote schaal doet waar alle andere ingrediënten ook bij komen.

Je wast de tomaten en snijdt ze in tweeën, schept de inhoud eruit met een lepeltje en snijdt ze in kleine blokjes. Ook de gekookte ham en de kaas snij je in kleine blokjes en de augurken en de olijven snij je in rondjes.

Giet de rijst af en laat deze afkoelen door hem op een grote, koude schaal te verdelen. Breng de gemengde ingrediënten op smaak met de gesnipperde bieslook en voeg vervolgens ook de afgekoelde erwtjes en rijst toe. Voeg tot slot ook de losgemaakte tonijn en de ham toe en breng op smaak met zout. Meng alles met een lepel.

Bedek de schaal met plasticfolie en zet hem in de koelkast, zodat de rijstsalade lekker koud is bij opdienen en de smaken goed gemengd zijn. De insalata di riso kan 2-3 dagen in de koelkast bewaard worden in een goed afgesloten plastic bak.

Ingredienti:

• Riso Arborio 300 g
• Tonno sott’olio sgocciolato 200 g
• Pomodori ramati 150 g
• Caciocavallo 150 g
• Prosciutto cotto a cubetti 100 g
• Pisellini 80 g
• Peperoni rossi 75 g
• Peperoni gialli 75 g
• Olive nere denocciolate 80 g
• Cetriolini sottaceto 80 g
• Erba cipollina q.b.
• Sale fino q.b.

Procedimento:

Per realizzare l’insalata di riso classica ponete sul fuoco una pentola colma di acqua salata e una volta che avrà raggiunto il bollore versate i piselli e sbollentateli per circa 3 minuti. Una volta trascorso questo tempo, scolateli e nella stessa acqua versate il riso: cuocerlo 2 minuti in meno rispetto ai tempi di cottura indicati sulla confezione.

Nel frattempo occupatevi del condimento: lavate i peperoni, eliminate il picciolo, i semi e tagliateli prima a listarelle e poi a cubetti e poneteli in una ciotola capiente dove raccoglierete tutti gli altri ingredienti.

Lavate e tagliate a metà anche i pomodori, scavate la polpa con un cucchiaino e tagliateli a cubetti. Tagliate a cubetti il prosciutto cotto e il formaggio, tagliate a rondelle i cetriolini sottaceto e le olive denocciolate.

Scolate il riso e lasciatelo raffreddare distribuendolo su un vassoio ben freddo.
Aromatizzate il condimento con l’erba cipollina tagliata a piccole rondelle, aggiungete anche i piselli e il riso che si saranno intanto raffreddati. Per finire incorporate i filetti di tonno sbriciolati e il prosciutto cotto, aggiustate di sale e mescolate con un cucchiaio.

Coprite la ciotola con la pellicola e lasciatela in frigorifero fino al momento di servirla così sarà ben fredda e i sapori si saranno amalgamati. Potete conservare l’insalata di riso in frigorifero chiusa in un contenitore ermetico per 2-3 giorni.

(Voor 4 personen)

Dit is een onnavolgbaar typisch Siciliaans gerecht te bereiden met eenvoudige ingrediënten: verse tomaten, gebakken aubergines, verse blaadjes basilicum en geraspte gezouten ricotta om toe te voegen na het koken. De oorsprong van de Pasta alla Norma is te vinden in de stad Catania. Deze specialiteit werd gerealiseerd als eerbewijs aan Norma, de beroemde opera van de componist Vincenzo Bellini.

Ingrediënten:

• 400 gram pasta
• 800 gram San Marzano tomaten
• 3 langwerpige aubergines
• 2 teentjes knoflook
• 100 gram gezouten ricotta
• verse basilicum
• olijfolie extra vergine
• zonnebloemolie om mee te bakken
• zout en peper

Bereiding:

Was de aubergines en snijd de boven- en onderkant eraf zonder de aubergines te schillen. Snijd ze in schijfjes en leg ze in een kom. Bestrooi elke laag met zout. Leg ze op een bord met een gewicht er op en laat ze zo een uur staan, zodat het bittere water uit de aubergines weg kan lopen.

Schil de tomaten nadat je ze enkele seconden in kokend water hebt gelegd. Haal de pitjes er uit en snijd ze daarna in stukjes. Verwarm een paar lepels olijfolie in een pan en laat twee teentjes geplette knoflook in de pan verkleuren. Doe de tomaten erbij en voeg wat verse blaasjes basilicum toe. Laat dit alles op een middelhoog vuur een tiental minuten koken. Daarna zout en peper naar smaak toevoegen.

Neem de schijfjes aubergine van het bord en spoel het zout er met water goed af. Vervolgens maak je ze grondig droog. Als de schijfjes te groot zijn, maak er dan kleinere stukjes van.

Verwarm een royale hoeveelheid zonnebloemolie in een koekenpan.

Terwijl de pasta kookt, bak je de aubergines tot ze een mooie goudgele kleur hebben gekregen. Giet ze af op absorberend papier. Haal de twee teentjes knoflook en de blaadjes basilicum uit de pan met de saus. Giet de pasta al dente af en doe deze in de koekenpan met de tomaten.

Bestrooi het geheel met de helft van de geraspte ricotta en meng het geheel goed.

Serveer op borden met de gebakken aubergines, strooi er de rest van de geraspte ricotta over en leg er enkele blaadjes basilicum op.

(Per 4 persone)

E’ una ricetta inimitabile tipicamente siciliana preparata con ingredienti semplici: pomodoro fresco, melanzane fritte, foglie di basilico fresco e una grattugiata di ricotta salata aggiunta a fine cottura. Le origini della pasta alla Norma sono da ricercare nella città di Catania. Questa specialità venne realizzata in omaggio alla Norma, celebre opera del compositore Vincenzo Bellini.

Ingredienti:

• 400 gr di pasta
• 800 gr di pomodori San Marzano
• 3 melanzane lunghe
• 2 spicchi di aglio
• 100 gr di ricotta salata
• basilico
• olio extra vergine di oliva
• olio di semi per friggere
• sale e pepe

Procedimento:

Lavate le melanzane e spuntatele senza sbucciarle. Tagliatele a fettine e mettetele in una ciotola mettendo del sale fino sopra ogni strato. Metteteci un piatto con un peso sopra e lasciatele per un’ora a perdere l’acqua di vegetazione amara.

Sbucciate i pomodori, passandoli per qualche secondo in acqua bollente. Togliete i semi e riduceteli a pezzetti. Scaldate un paio di cucchiai di olio extravergine di oliva e fate imbiondire i due spicchi di aglio schiacciati. Unite i pomodori e qualche foglia di basilico fresco, lasciate cuocere a fuoco medio per una decina di minuti. Alla fine salate e pepate.

Riprendete le fettine di melanzana e sciacquatele per bene dal sale, quindi asciugatele per bene. Se le fettine sono troppo grandi, riducetele a pezzetti. Fate scaldare abbondante olio di arachide in una padella per friggere.

Mentre fate cuocere la pasta, friggete le melanzane fino a che avranno assunto un bel colore dorato. Scolatele su carta assorbente. Togliete i due spicchi di aglio e le foglie di basilico dalla padella con il sugo, scolate la pasta ancora al dente e mettetela nella padella con il pomodoro.

Cospargete con metà della ricotta grattugiata e amalgamate per bene.

Servite nei piatti, unendo le melanzane fritte, ancora una spolverata di ricotta grattugiata e qualche foglia di basilico fresco.

Volgens Giovanni Pascoli is de piadina “het brood, het eten van de Romagnoli”; in werkelijkheid was het dat vooral voor de armen. Hier is het meest eenvoudige recept, te bereiden naar ieder zijn smaak. In het binnenland van Romagna maakt men het deeg iets dikker, terwijl het aan de kust bij Rimini dunner wordt gekneed.

Ingredienten:

• Witte bloem 500 gr
• Reuzel 80 gr
• Biergist 10 gr
• Water
• Zeezout

Bereiding:

Strooi de bloem in een fonteintje op een plank of in een grote schaal en schenk in het midden reuzel, zout, biergist en het water.

Kneed het deeg om een stevig homogene massa te krijgen, verdeel het in acht parten en laat het ongeveer één uur rusten onder een doek.

Na ongeveer een uur rol je de partjes uit tot rondjes van ongeveer 4 mm dikte. Ze worden aan iedere zijde enkele minuten gebakken in een koekenpan.

Eenmaal klaar kun je de piadina op veel manieren beleggen. Eén van de traditionele vullingen is met prosciutto crudo en mozzarella. Maar ook vegetarisch beleggen met squacquerone (roomkaas) en rucola is heerlijk. Om te variëren kun je de piadina bedekken met gerookte zalm en roze peperkorrels of met ansjovis en mozzarella.

Secondo Giovanni Pascoli è «il pane, anzi il cibo nazionale dei Romagnoli»; in realtà, lo era innanzitutto per i più poveri. Ecco la ricetta più semplice, da preparare secondo il vostro gusto; nella Romagna interna si prepara leggermente più spessa, mentre sulla costa, ad esempio nel riminese, è tirata più sottile.

Ingredienti:

• Farina bianca 500 gr
• Strutto 80 gr
• Lievito di birra 10 gr
• Acqua q.b.
• Sale marino q.b.

Procedimento:

Mettete la farina a fontana su un tagliere o in un’ampia ciotola e versate al centro lo strutto, il sale, il lievito e l’acqua.

Lavorate l’impasto fino a ottenere un panetto sodo e omogeneo e dividetelo in otto parti da lasciare riposare un’ora circa coperti da un panno.

Dopo circa un’ora stendete gli otto panetti fino a ottenere dei cerchi di circa 4 mm di spessore. Vanno cotti in una padella di terracotta o antiaderente per pochi minuti per lato.

Una volta pronta può essere farcita in tanti modi diversi: uno dei ripieni tradizionali è con prosciutto crudo e mozzarella, ma anche la farcitura vegetariana con formaggio squacquerone e rucola è gratificante per il palato. Per variare, potete farcire la piadina romagnola con salmone affumicato e grani di pepe rosa, oppure con acciughe e mozzarella.

Een typisch toetje om met lepel te eten van Piëmontese afkomst, om precies te zijn uit de Langhe, dat zich erg goed leent om te serveren als afsluiting van een uitgebreid diner op een feestelijk gedekte tafel.

Ingrediënten (voor 12 personen):

• 100 gram bitterkoekjes (amaretti)
• 50 gram bitter cacao
• 160 gram eierdooiers
• 700 ml melk
• 150 gram suiker
• 10 ml donkere rum

Voor de karamel:

• 150 gram suiker
• genoeg water

Bereiding:

Smelt de suiker met weinig water, verhit tot het een donkerbruine kleur heeft. Giet de karamel in de vormpjes.

Verkruimel de bitterkoekjes en meng met het cacaopoeder.

Klop de eierdooiers samen met de suiker met de hand op kamertemperatuur tot een luchtige massa.

Verhit de melk in een pannetje tot 95 graden Celsius.

Verwarm de oven voor tot 140º C.

Voeg het cacao- en bitterkoekjesmengsel met de rum toe aan de eierdooiers en homogeniseer het. Voeg de melk heel rustig toe terwijl je het mengsel blijft kloppen, giet het daarna in de vormpjes.

Kook ze au-bain-marie in de oven 34-40 minuten. Koel daarna in de koelkast.

Let op, het water mag niet koken. Ze zijn klaar wanneer ze loskomen van de vormpjes.

Tipico dolce al cucchiaio di origine piemontese, per la precisione delle Langhe, ottimo da servire come coronamento di un lauto pasto, magari sulla tavola imbandita in occasione di una festa o ricorrenza.

Ingredienti (per 12 porzioni):

• 100 gr amaretti
• 50 gr cacao amaro
• 160 gr tuorlo
• 700 ml latte
• 150 gr zucchero
• 10 ml rum scuro

Per il caramello:

• 150 gr zucchero
• qb acqua

Preparazione:
Fondere lo zucchero con poca acqua, fino ad ottenere un colore marrone scuro. Versare il caramello negli stampi.

Tritare gli amaretti e unirli al cacao in polvere.

Sbattere a mano i tuorli a temperatura ambiente con lo zucchero.

Scaldare in un pentolino e portare il latte alla temperatura di 95 gradi.

Preriscaldare il forno a 140° C.

Aggiungere la miscela di cacao e amaretti, il rum e rendere il composto omogeneo. Inglobare il latte a filo frustando il composto, poi versarlo negli stampi.

Cuocere in forno a bagnomaria per 34/40 min. Far raffreddare in frigorifero.

N.B. L’acqua non deve mai bollire. Saranno pronti quando si staccano dallo stampo.