Se il 14 febbraio avete deciso di concedervi una romantica serata potete preparare un cocktail speciale, un drink studiato per essere servito proprio durante la giornata più romantica dell’anno. Per essere perfetto queste sono le 3 caratteristiche fondamentali: colore rosso intenso, buon equilibrio di sapori, piacevole sia per lui che per lei. Ecco due idee, una alcolica e l’altra non.

Versione alcolica 

• 1 parte di Vermouth rosso
• 2 parti di succo d’arancia rossa
• 2 cucchiai di Martini dolce
• 2 gocce di Angostura
• 1 cucchiaio di zucchero di canna
• ghiaccio
• ciliegine candite per decorare

Sistemate abbondante ghiaccio nei bicchieri. In una coppa grande mescolate bene tutti gli ingredienti poi versate nei singoli calici e decorate con una ciliegina candita.

Versione analcolica

• 1 bitter rosso
• 2 parti di succo d’arancia rossa
• 2 cucchiai di succo d’uva
• 1 pizzico di vaniglia
• 1 anice stellato
• 1 pizzico di zenzero
• 1 pizzico di cannella
• 1 cucchiaio di zucchero di canna
• ghiaccio
• ciliegine per decorare 

In un pentolino scaldate il succo d’uva con tutte le spezie a fiamma bassa. Non deve bollire, solo scaldarsi. Togliete dal fuoco e lasciate raffreddare poi filtrate. In una coppa grande mescolate tutti gli ingredienti, unite il succo d’uva filtrato e versate poi nei singoli bicchieri con ghiaccio. Decorate con una ciliegina e servite.

Kerstmis is in aantocht en dus hier een heerlijk voorgerecht, gemakkelijk te maken en niet alleen voor feestdagen.

Ingrediënten:

• 24 middelgrote garnalen
• 24 dunne plakjes spek
• 1 rol of 1 pak plakjes bladerdeeg
• 1 eierdooier
• sesamzaadjes

Bereiding:

Je kunt dit gerecht bereiden met verse of bevroren garnalen; als je het tweede doet, zorg er dan voor dat je ze ontdooit door ze de avond ervoor in de koelkast te leggen, zodat ze langzaam ontdooien en hun kwaliteit behouden.

Vervolgens wikkel je elke garnaal in een plakje spek (je kunt ook wangspek ipv buikspek gebruiken); zorg ervoor de staart vrij te houden. Je kunt hier een pastaradertje voor gebruiken.

Rol het bladerdeeg uit en snijd het in reepjes van ongeveer 1 centimeter breed. Wikkel elke garnaal in een reepje bladerdeeg, beginnend bij de staart, en zorg er weer voor dat deze vrij blijft. Druk de naden en het uiteinde van het bladerdeeg lichtjes vast.

Verwarm de oven voor op 180˚C. Smeer met een kwastje het bladerdeeg in met eigeel, nadat je dit hebt opgeklopt, en bestrooi het met sesamzaad. Plaats het gerecht 15 minuten in de oven, tot de garnalen goudkleurig zijn. Warm serveren!

Het gerecht smaakt prima met een glaasje prosecco (mousserende witte wijn) of andere witte wijn, zoals Sauvignon (fris, met tonen van citrus, limoen, vlierbessen en appel; een zuivere en verfijnde wijn met een lange afdronk), Albana (mooie, volle kleur, in de geur rijp fruit van abrikozen, sinaasappelschil, honing; in de mond opvallend rijk, fris en droog met een fijne, lange afdronk.) of Falanghina (fris en elegant, aroma van appel, citrus en bloemen; in de afdronk een klein bittertje).

Eet smakelijk en gezellig kerstfeest!

Natale sta arrivando: ecco una ricetta per preparare un antipasto goloso, facile da realizzare ma di grande effetto e non solo per le feste.

Ingredienti:

• 24 gamberi medi
• 24 fette di pancetta sottile
• 1 rotolo di pasta sfoglia
• 1 tuorlo d’uovo
• Q.B. semi di sesamo

Preparazione:

Potete preparare questo piatto partendo da gamberi freschi o surgelati, se utilizzate i secondi abbiate cura di farli scongelare mettendoli in frigo la notte prima così da ottenere uno scongelamento lento che non stressi troppo il nostro ingrediente.

Procediamo quindi avvolgendo ogni singolo gambero in una fetta di pancetta (potete anche usare del guanciale) avendo cura di non coprire la coda ed aiutandovi con una rotella tagliapasta.

Dopo averla stesa, tagliate la pasta sfoglia a strisce larghe circa 1 centimetro. Avvolgete nuovamente i gamberi nella pasta sfoglia, partendo dalla coda, sempre avendo cura di lasciarla libera e facendo sormontare la pasta ad ogni giro fino a coprire tutto. Con una lieve pressione delle dita fate attaccare lo strato finale.

Preriscaldate il forno a 180˚C. Pennellate il tutto con il tuorlo, dopo averlo sbattuto, ed infine spolverate con alcuni semi di sesamo. Infornate per circa 15 minuti finché non saranno ben dorati. Servite ben caldo!

Il nostro piatto si abbina benissimo con le “bollicine” o con vini bianchi tipo sauvignon, albana e falanghina, solo per citarne alcuni.

Buon appetito e buone feste!

Het recept dat ik aanbied, is een ware klassieker in de Venetiaanse keuken.

Zoals altijd zijn er allerlei varianten en waarschijnlijk werd dit gerecht oorspronkelijk met vijgen in plaats van met uien bereid.

Kalfslever op Venetiaanse wijze is een erg lekker gerecht, waarvoor het zogenaamde ‘vijfde kwart’ gebruikt wordt; natuurlijk krijg je 4 kwarten als je een dier vierendeelt, maar met deze term worden de ingewanden bedoeld.

Ik weet dat niet iedereen van deze delen van het dier houdt, maar ik verzeker je dat je nog wel eens verrast zou kunnen worden.

Ingrediënten:

• 600 gr. di fegato di vitello
• 3 cipolle bianche
• 40 gr burro                                
• olio di oliva q.b.
• ½ bicchiere di vino bianco
• 3 foglie di alloro
• sale e pepe

Bereiding:

Snijd de uien in dunne ringen, smelt de boter met de olijfolie en bak de uien zachtjes zonder dat ze verkleuren. De vlam moet laag staan en dit duurt ongeveer 10 tot 15 minuten.

In de tussentijd, nadat je de lever hebt schoongemaakt, de huid die de lever bedekt en de bloedvaten verwijderd, snijd je de lever in reepje van ongeveer 3 millimeter dik.

Verhoog de vlam, voeg de lever toe, laat het goed aanbraden, blus het vervolgens met de witte wijn en voeg de laurier toe.

Laat ongeveer 5 minuten bakken, breng op smaak met zout en peper en serveer.

Één van de klassieke combinaties is met polenta op basis van witte maïs, die zeker in Veneto veel gegeten wordt.

Dit gerecht is lekker met een droge, medium volle rode wijn, zoals: Lagrein, Cabernet Sauvignon, Merlot om er zo maar een paar te noemen.

Buon Appetito!

La ricetta che vi propongo è un vero classico della cucina veneta.
Si trovano come sempre diverse varianti e probabilmente anticamente veniva servito con i fichi e non con le cipolle.
Si tratta di un piatto molto gustoso che utilizza il cosiddetto ‘quinto quarto’, ovviamente dividendo un animale in 4 parti se ne ottengono 4 ma si usa chiamare cosi le interiora.
So che non tutti amano queste parti dell’animale ma vi assicuro che potreste rimanere sorpresi.

Ingredienti:

• 600 gr. di fegato di vitello
• 3 cipolle bianche
• 40 gr burro                                
• olio di oliva q.b.
• ½ bicchiere di vino bianco
• 3 foglie di alloro
• sale e pepe

Preparazione:

Affetta le cipolle abbastanza sottili, fai sciogliere il burro con l’olio d’oliva quindi fai rosolare dolcemente le cipolle senza però fargli prendere colore. La fiamma deve essere bassissima e ci vorranno circa 10/15 minuti

Nel frattempo, dopo aver pulito il fegato eliminando la pellicina che lo ricopre e i vasi sanguigni, taglialo a listarelle di circa 3 millimetri di spessore.

Alza la fiamma, aggiungi il fegato, fallo scottare per bene quindi sfuma con il vino bianco e aggiungi l’alloro.

Cuoci per circa 5 minuti, regola di sale e pepe e servi.

Uno degli abbinamenti classici è la polenta di mais bianco che è assolutamente molto usata in Veneto.

Si abbina con vini rossi, secchi, fermi e di medio corpo tipo Lagrein, Cabernet Sauvignon o Merlot, solo per citarne alcuni.

Buon Appetito!

De pompoen is de onbetwiste koningin van de herfst. De kleur van haar vlezige pulp doet denken aan de bladeren, die precies in deze periode langzaamaan los komen van de bomen en op de grond belanden. Onmiskenbaar en bij iedereen bekend vanwege haar zoetigheid, wordt ze in veel recepten gebruikt en maakt ze deel uit van de Italiaanse culinaire traditie.

Ingrediënten:

• 500 gram pompoenpulp
• 1/2 liter groentenbouillion
• 1 sjalotje
• 4 blaadjes salie
• extra vergine olijfolie
• 30 gram geraspte Parmigiano Reggiano
• 4 bitterkoekjes e/o pompoenpitten
• zout
• geroosterd brood
• zwarte peper

Bereiding:

Snijdt de pompoen in stukjes, schil de sjalot en snijdt deze in plakjes. Verwarm 4 lepels olie in een braadpan, voeg de salie en de sjalot toe en laat het 2-3 minuten zachtjes pruttelen.

Voeg de pompoen toe, roer, giet de kokende bouillon er door en kook de soep op laag vuur met een half openstaande deksel in ongeveer 20 minuten of tot de pompoen zacht is.

Haal de pan van het vuur en verwijder de salie, blender de pompoen en de sjalot met een staafmixer. Giet de crème in de borden en serveer warm. Het is lekker met geroosterd brood, een blaadje salie en wat gemalen peper. Voeg pompoenpitten, verkruimelde bitterkoekjes of geraspte Parmigiano Reggiano naar smaak toe.

La zucca è la regina indiscussa dell’autunno. Il colore della sua polpa carnosa ricorda quello delle foglie che, proprio in questo periodo, si staccano dolcemente dagli alberi e si posano lievi sul terreno. Inconfondibile e conosciuta da tutti per la sua dolcezza è utilizzata in moltissime ricette che fanno parte della tradizione culinaria italiana.

Ingredienti per 4 persone:

•          500 g di polpa di zucca
•          1/2 litro di brodo vegetale
•          1 scalogno
•          4 foglie di salvia
•          olio extravergine di oliva
•          30 g di Parmigiano Reggiano grattugiato
•          4 amaretti e/o semi di zucca
•          sale
•          crostini di pane
•          pepe nero

Preparazione:

Tagliate la zucca a cubetti, sbucciate lo scalogno e tagliatelo a fettine. Scaldate 4 cucchiai di olio in una casseruola, unite la salvia e lo scalogno e lasciatelo stufare dolcemente per 2-3 minuti.

Aggiungete la zucca, mescolate, versate il brodo bollente e cuocete la zuppa su fiamma bassa e a pentola semicoperta per circa 20 minuti o fino a quando la zucca risulta tenera.

Togliete dal fuoco ed eliminate la salvia, poi frullate zucca e scalogno con un mixer a immersione. Versate la vellutata nei piatti e servitela calda, accompagnata a piacere con crostini di pane, una fogliolina di salvia e una macinata di pepe. Aggiungete a piacere semi di zucca, amaretti sbriciolati o formaggio Parmigiano Reggiano grattugiato.

De bommetjes uit Bari zijn een smakelijk hoofdgerecht uit Puglia. Ze worden traditioneel  bereid op de grill, maar kunnen ook in de oven worden gemaakt. Ze zijn perfect bij een feestmaaltijd of als aperitief en in Puglia zijn ze soms de “Koningin” van dorpsfeesten. Het voorgestelde recept is de originele versie, maar kan ook worden aangepast, afhankelijk van smaak en creativiteit.

Ingrediënten:

• 12 plakjes varkensvlees *
• 150 g Caciocavallo **
• 12 niet te dikke plakken pancetta (spek)
• platte peterselie
• 1 teentje knoflook
• Zout, peper en olijfolie naar smaak

*In dit recept wordt vlees gebruikt van de nek van het varken. Maar u kunt ook gebruik maken van kalfsvlees. Er is ook een versie met paardenvlees genaamd “braciola”.

**De Caciocavallo is een typisch zuidelijke kaas. Hij heeft een beetje pittige nasmaak. Deze kan echter ook worden vervangen door een andere kaas met een sterke smaak.

Bereiding:

Snij de Caciocavallo in plakjes. Hak knoflook en peterselie fijn. Leg een plakje vlees op een snijplank, dek het af met een vel bakpapier en maak de plak dunner met een vleeshamer. Verwijder het bakpapier, bestrooi het vlees met zout en peper en leg er vervolgens een plak pancetta, de Caciocavallo en de gehakte knoflook en peterselie in het midden op. Rol het plakje strak op en steek er een cocktailprikker in. Maak de andere rolletjes op dezelfde manier.

Vet een ovenschaal met de olijfolie in en leg de rolletjes in de schaal. Verwarm de oven voor op 200 graden.  De rolletjes moeten 30 minuten in de oven staan.

Dit gerecht combineert goed met rode wijnen zoals Primitivo of Negroamaro.

Geniet van uw maaltijd!

La besciamella è un’antica salsa di base la cui paternità è rivendicata dai francesi tanto quanto da noi italiani. L’ipotesi più accreditata è che sia stata Caterina de Medici ad averla importata in Francia con il nome che aveva allora ovvero “salsa colla”. Ma è grazie al cortigiano Louis de Béchameil che prese poi il nome di salsa besciamella nonostante Pellegrino Artusi preferisse italianizzarla nel suo ricettario con il nome di Balsamella, ormai in disuso. La besciamella è la più versatile delle salse da cucina, facile e veloce da realizzare, darà una marcia in più a tutti i vostri piatti dalle lasagne alla pasta al forno come quella gratinata con finocchi e besciamella sono innumerevoli i possibili impieghi. E’ anche la farcitura perfetta di croccanti e sostanziose uova alla monachina. 

INGREDIENTI PER 1 L DI BESCIAMELLA:

• Burro 100 g
• Farina 00 100 g
• Sale fino 1 pizzico
• Noce moscata da grattugiare q.b.
• Latte intero 1 litro

Per preparare la besciamella mettete a scaldare in un pentolino il latte (il latte deve essere fresco e intero) a parte fate sciogliere i 100 g di burro a fuoco basso, poi spegnete il fuoco e aggiungete i 100 g di farina tutta in una volta, mescolando con una frusta per evitare la formazione di grumi. Poi rimettete sul fuoco dolce e mescolate fino a farla diventare dorata.

Avrete così ottenuto quello che i francesi chiamano roux, aromatizzate il latte con la noce moscata e un pizzico di sale (potete fare queste operazioni anche come ultimo passaggio, quando la besciamella sarà pronta); versate poco latte caldo sul roux per stemperare il fondo, poi unite anche il resto, mescolando energicamente il tutto con la frusta.

Cuocete 5-6 minuti a fuoco dolce finché la salsa si sarà addensata e inizierà a bollire. Con questa ricetta otterrete una densità media, ma se volete una besciamella più liquida dovrete diminuire la dose di burro e farina; per una besciamella più densa dovrete al contrario aumentare la dose di burro e farina. La vostra besciamella è pronta: potete usarla per piatti complessi come lasagne, cannelloni e molti altri primi piatti.

“Si la vita è un mozzico, qui mozzichi bene” (als het leven een hap is, dan hap je hier goed) is een van de typische zinnen die je kunt lezen als introductie op een menukaart in een Romeinse trattoria. Maar net als de Carbonara en de Amatriciana is ook de spaghetti Cacio e Pepe een gerecht geworden dat symbool staat voor het Italiaanse leven, het goede eten met topingrediënten, verbonden met de tradities van de streek waar ze vandaan komen. Een culinair hoogstandje zoals de Cacio e Pepe, waar de combinatie van water en proteïne van de Pecorinokaas een homogene, crèmige saus genereert.

Ingrediënten:

• 320 gram spaghetti
• Zwarte peperkorrels naar behoefte
• 200 gram geraspte Pecorino romano, medium gerijpt
• Zout naar behoefte

Doe water met zout in een pan en breng dit aan de kook (neem ongeveer de helft van de hoeveelheid die je zou gebruiken om pasta te koken, zodat het rijker aan zetmeel zal zijn) en kook de spaghetti.

Leg in de tussentijd de peperkorrels op een snijplank en stamp ze fijn met een vleeshamer of maal ze fijn in een pepermolen: op deze manier zal de doordringende geur van peper meer vrijkomen.

Doe de helft van de gemalen peper in een grote pan met antiaanbaklaag en rooster de peper al roerend met een houten lepel op een laag vuur; blus de peper vervolgens met een paar pollepels kookwater van de pasta.

Giet de spaghetti af zodra deze nog erg al dente is en bewaar het kookwater; doe de spaghetti direct in de pan met de geroosterde peper, zodat deze verder kookt in de saus. Schep de pasta continu om met een keukentang en voeg één of indien nodig twee pollepels water toe om de pasta door te laten koken, alsof de spaghetti risotto is.

In de tussentijd maak je de Pecorinosaus: doe ongeveer de helft van de geraspte Pecorino in een kommetje en voeg één pollepel kookwater toe. Meng dit krachtig met een garde en voeg de rest van de Pecorino toe, maar houdt een klein beetje achter voor over de pasta. Voeg nog een beetje (kook)water toe indien nodig: in deze fase moet je de Pecorino en water goed uitbalanceren om een saus te krijgen met de juiste consistentie en zonder klontjes.

Stop met koken van de pasta en alvorens de Pecorinosaus toe te voegen, roer je de saus kort terwijl je de kom boven de stoom van de pan met heet water houdt, dit om de saus op dezelfde temperatuur te brengen als de pasta.

Zet het vuur uit van de pan met de spaghetti en giet de Pecorinosaus erbij. Terwijl je Pecorinosaus bij de spaghetti giet, roer je de pasta continu met een keukentang. Doe vervolgens de Pecorino die je apart had bewaard erbij, roer en bak de pasta opnieuw, schep dan de pasta op de borden en breng op smaak met de overgebleven peper.